“Tellen! Nul!”.
“Eindelijk,” denk ik. Dat is het teken dat ik gewonnen heb. Tandjes poetsen is niet meteen Lotte’s favoriet van het avondritueel. Maar wanneer ze dat zegt, dan gaat ze meewerken. Nu moet ik tellen terwijl ik haar tandjes poets. En beginnen vanaf nul.
Ik begin te tellen. “Nul. En wat komt er na nul?”
– “Eén, ” zegt Lotte.
– “Juist,” zeg ik, “en wat komt er na één?”
– “Zes.” Ze zegt het met een lach op haar gezicht.
– “Neen, na één komt twee. En na twee komt…”
– “Zes.”
– “Na twee komt drie. En na drie komt…”
– “Zes!” De lach op haar gezicht wordt groter.
– “Maar nee, na drie komt vier! En na vier, wat komt er dan?”
– “Zes!” Ze lacht nu helemaal.
– “Nee, zotteke. Na vier komt vijf. En na vijf wat komt er dan?”
– “Acht!”