Je wandelt de stilte in van de kamer waar het licht nog niet helemaal is kunnen binnendringen. Hier begint de dag en beetje later. Traag en ietwat ongecontroleerd wrijven kleine handjes door oogjes die nog half slaperig proberen open te gaan. In het zachte ochtendlicht knipperen ze aarzelend terwijl het hoofdje heen en weer beweegt op zoek naar de zalige roes waarin het de voorbije uren zo heerlijk heeft vertoefd.
Plots kijken de twee oogjes je klaar wakker en groot aan. Er verschijnt een glimlachje in de hoek van het mondje dat je op de meest eerlijke manier stilzwijgend een heerlijk gemeende goedemorgen wenst.
Maar wat er zich afspeelt in dat klein hoofdje blijft verborgen.
Voor iedereen.
Niemand ook vraagt het zich af wanneer dat smetteloze lachje verschijnt
en wanneer haar heldere kijkertjes beginnen te spreken.
Het verlangen om dit geluk te bewaren nestelt zich in ieder
die haar liefheeft.
Want dan is er vrede, dan is er rust.