Ze kunnen toch koken

Eerste dag van de tweede week. Niks noemenswaardig gebeurd. Vooral bij Dell gezeten. Gezien ik bij Dell niet over Internet kan beschikken – maar dat dat soms wel nodig is om dingen op te zoeken, anders zit ik vast en kan ik niet verder werken – ben ik naar een telecom winkel gegaan en eens gevraagd of ze prepayed kaarten hebben waarmee ik online zou kunnen gaan. Die hebben ze blijkbaar niet. Enkel 2 en 3 jaar abonnementen. Wat ik ook zou kunnen proberen, is het Internet uitproberen voor 30 dagen en dan terug insturen, maar de terugbetaling zou ettelijke maanden kunnen duren. Niks voor mij dus. Trouwens, ik zou geen adres of social security number kunnen geven, dus dat had sowieso geen optie geweest.

Geen Internet bij Dell dan maar. Hoewel. 1 van de mensen daar heeft wel zo’n abonnement, heeft zijn privé-laptop (MacBook Air) altijd mee en gaat daarmee online. Wanneer hij zijn Internet wireless deelt, zou ik wel online kunnen gaan. Dus da’s fijn.

‘s Avonds had ik besloten: ik ga nog een keer NXNW proberen en wanneer de parking weer vol staat, dan rij ik door naar Randalls, ga daar zelf wat inkopen doen en ga vervolgens zelf wat kokeneteke spelen. Dus, terwijl ik al aan het denken was wat ik zou meenemen en of ik mijn biefstuk met kruiden of gewoon zo zou klaarmaken, over misschien worteltjes want die moet ik enkel wat koken, maar eigenlijk hoort daar nog vanalles bij, maar wat dan he? En dan aardappelen natuurlijk. Koken is gezonder, bakken is lekkerder. En dan heb ik ook nog bakboter nodig… En dan rij je voorbij NXNW en zie je dat er op heel die parking misschien 5 auto’s staan. Wel, een duidelijker signaal kon ik niet krijgen. Gauw de parking opgedraaid en ben daar dus maar gaan eten. Een Pork Chop Porterhouse “Excellent choice, one of my favourites” brined pork loin with roasted red potatoes and balsamic glaze and seasonal vegetables. Die seasonal vegetables waren niet minder dan wat boontjes, broccoli, hier en daar een fragment van wortel, ajuin en champignons. En aardappelen. Geweldig. Achteraf een “Do you want a desert today” Sorbet Special served with delicate biscotti oftewel frambozensorbet met lekkere koekskes.

Vlakbij mijn hotel, dus was ik snel terug. Snel genoeg om dan toch maar het risico te nemen en mijn kleren in een laundry bag te stoppen. Volgens mij allemaal lichte kleren, behalve mijn sokken: daar zijn er donkere bij. Op het papiertje staat een regeltje “Special instructions” waar ik eventueel nog extra aanwijzingen kan geven… Maar als ik zeg “please clean dark socks separately”. Er staat namelijk op dat ze niet verantwoordelijk zijn voor kleurvastheid of kleuren die afgaan op andere kleding… Dat stelt me niet gerust. Misschien moet ik toch maar donker en licht apart meegeven. Maar dan nog kunnen ze de twee zakken gewoon bij elkaar kappen. Grmbl. Van teveel onbekenden in een formule heb ik nooit gehouden.

…

Toch maar even langs de receptie gegaan en gezegd dat ik van plan ben om twee zakken binnen te brengen: donkere en lichte was. Ze verzekerde mij dat die van de laundry service zelf de donkere van de lichte was zouden scheiden. Ze hebben ook nog nooit klachten gehad. In de drie jaar dat zij daar stond, was er slechts 1 klacht gekomen van een kledingstuk dat ontbrak. Bleek uiteindelijk dat die mens gewoon vergeten was het kledingstuk mee te geven 🙂

Het stelt me een beetje meer gerust, maar mijn witte broek gaat toch nog niet mee. Eerst zien hoe de rest eruit komt voor ik meer gevaarlijke was ga riskeren.