De vele mensen in de zaal met ontbijt.
De Tirolermannen en -vrouwen en -jongens zonder meisjes.
De vrouw die haar maanzaadbroodje laat doorsnijden door haar man.
De man die voorbij wandelt met de iPad onder de arm.
De vrouw die fruit moet meebrengen van het buffet van haar man die vervolgens toch maar zelf meegaat.
De dienster die zenuwachtig op en neer wandelt maar ook de andere die vrolijk heupwiegend voorbij paradeert met de kannen koffie of de garçon die beheerst alles onder controle lijkt te hebben.
Het meisje naast haar moeder dat niet zo stiekem al van haar komkommer snoept voor ze aan tafel zit.
Drie mannen in pak voorbij de conferentie zalen. Geen idee of ze daar vergaderen of gewoon de metro gaan nemen.
Nog twee mannen in pak die me passeren.
Worksessions in Duits-Engels en Frans-Engels. Ik verkies het eerste. Die was trouwens ook beter voorbereid.
Budapest en Bratislava op de borden langs de autostrade. Het eerste is wel 237km verder.
De man van het ongeval die de taxichauffeur kent.
Het mooie meisje met het hele korte rokje.
De hostessen van Austrian Airlines die veel te rood gekleed zijn.
Het meisje met te lang haar dat haar broer vertelt dat hij niet slim is omdat hij de lader van haar iPhone in de koffer heeft ingeladen, terwijl ze haar veel te lang haar tussen de rits van haar rugzak steekt.
Ze weet nog niet dat de vlucht vertraagd is met anderhalf uur.
De dame door de luidsprekers die zegt dat het maar een half uur is. Dat is ook een manier om een half uur vertraging niet erg te laten vinden.
De rode man en vrouw van Austrian Airlines die achter de balie gaan staan. Dat en de drukte die drukker wordt, zegt me dat ik bijna aan boord moet gaan