Gelukkig is geen van de vorige dagen zo mistroostig tegengevallen als deze vrijdag. Voor we naar Húsavík reden voor de walvisvaart die we hadden vastgelegd, zijn we nog een beetje gaan wandelen tussen de pseudokraters die net over onze verblijfplaats lagen. Niet echt spectaculair maar wel leuk als ochtend wandeling. Nadien brachten we een kort bezoekje aan een souvenir winkeltje iets verderop om dan richting Húsavík te rijden.
Eigenlijk zegt zo’n walvisvaart me niet veel. Naar open zee varen om dan -wanneer je geluk hebt- een paar vissenruggen te zien. Maar ach, mijn bruid wilde wel erg graag gaan varen en dan stem je maar toe.
Omdat met een volle maag gaan varen niet echt een slim idee is -je zou eens zeeziek kunnen worden- zijn we eerst gaan eten. Vis voor mij natuurlijk, we zitten niet voor niks in een havenstad. En dan, een uur of wat later, de walvisvaart. Klein probleem: de zee is even woelig als in de winter en dan varen ze niet uit wegens te woelige zee. Vandaag varen ze wel uit.
We waren nog niet uit de haven en ik voelde dat ze last gingen hebben met mij. Het heeft uiteindelijk nog een tweetal uur geduurd maar uiteindelijk hing ik toch over de railing de vissen eten te geven met mijn lunch. En gelukkig waren er een paar dolfijnen die langs mijn kant kwamen voorbij gezwommen, samen met hun kalfje, zodat ik ook wat zeegedierte heb mogen aanschouwen. De “ooh beautiful!” walvisstaart is aan me voorbij gegaan.
En dan vaar je eindelijk terug en dan zie je de haven naderen en je ziet al huisjes ondanks de mist en dan denk je “nog even volhouden” en dan vinden een paar waterzoogdieren het dol fijn om achter de boot te komen zwemmen waarop die rechtsomkeer maakt en ik luidkeels denk “neeeeeeee!” wat omwille van het zeegebruis door niemand wordt gehoord.
Wanneer we dan toch eindelijk in de haven terechtkwamen, feliciteerde de gids ons nog met de honeymoon en kregen we een Húsavík whale watching souvenir mee onder applaus van zij die niet te erg bezig waren met het over de rand hangen van de boot. Het gedacht dat ik niet alleen was, stemde me dan toch iets vrolijker.
Meteen aan wal had ik een ongelooflijke zin in warme chokolademelk en dat is precies wat we gaan drinken zijn net voor we recht naar de slaapplaats zijn gereden om daar meteen in bed te kruipen. Voor mij geen whale watching meer.