Na het ontbijt reden we, zoals de vorige dag afgesproken, terug naar Skaftafell. We waren zo goed als alleen toen we de wandeling begonnen. Er zou hier een waterval zijn, Svartifoss, alleen was het niet zo goed aangegeven waar die lag. We konden links beginnen aan een wandeling, we konden rechts even goed beginnen. En gezien de rechterkant iets meer uitnodigde om een wandeling te starten, hebben we die weg gekozen.
Onderweg kwamen we een watervalletje tegen, iets heel erg klein, en terwijl we ons afvroegen of al dan niet Svartifoss zou zijn, kwam een klein, zwart en doornat beestje om de hoek kijken. Het was een poolvoskind dat blijkbaar z’n moeder verloren was. Het riep duidelijk naar ergens anders en kreeg ook antwoord van ergens anders. Waar was niet helemaal duidelijk. We zijn er even achteraan gegaan en hebben een paar foto’s en filmpjes kunnen maken van die beestjes.
De waterval bleek trouwens niet Svartifoss te zijn maar een gewoon klein watervalletje op de weg naar de gletsjer. Naarmate we die laatste naderden, begon het kouder en kouder te worden en op een gegeven moment zagen we de grote homp ijs, grijs van Grimsvötns as, vlak voor ons liggen. Waarschuwingsborden zorgen ervoor dat we niet verder durfden te wandelen waardoor we wijselijk terugkeerden. Terug bij de parking liepen we door naar de andere, linkerkant waar we verderop de aanwijzer richting Svartifoss zagen. Een hele beklimming die ons bovenop de waterval leidde. Vanuit dat standpunt is ze niet indrukwekkend, maar wanneer ik dan de foto’s van anderen bekijk, denk ik dat we toch wat gemist hebben…
Terug beneden hebben we eerst in de auto gegeten met uitzicht op een paar strakke mannen die zich aan het omkleden waren voor een gletsjerwandeling en zo hun bovenlijf blootstelden aan Tine’s glinsterende oogjes. Nadien reden we door naar één van de spectaculairste hoogtepunten van de reis: Jókulsárlón
Dit gletsjermeer is gevuld met ijsblokken die van de gletsjer afbreken en vervolgens richting zee drijven. Toen we boven kwamen, werden we stil van het overweldigend prachtige schouwspel van blauw, wit, zwart en gekken die in het ijskoude water zwommen. We hadden er veel van verwacht en al onze verwachtingen werden ingelost. De blauw-groene kleur van het ijs die je op de foto’s kunt zien, zijn er niet bij gephotoshopt maar zijn in realiteit zo. De zwarte lagen geven een uniek beeld dankzij Grimsvötn. En terwijl ik dacht dat deze dag helemaal perfect zou zijn indien we nog papegaaiduikers zouden zien, zagen we in de verte enkele van deze vogels op de ijsblokken spelen.
We zijn er twee en een half uur geweest, inclusief de warme chocomelk die we in het winkeltje naast het meer hebben gedronken, en nog vertrokken we er met spijt richting onze volgende slaapplaats, Arnanes. De vier vriendinnen logeerden hier ook en boden ons een glaasje porto aan. De dag sloten we af met een heerlijk diner van een nogal onhandige en verwarde man des huizes.