Nubbio

Toen Nubbio op facebook een kleine wedstrijd uitschreef, heb ik vrijwel meteen meegedaan. Niet zoiets onmogelijk waarbij je een schiftingsvraag moet invullen om zo zeker te zijn dat je in geen honderd jaar kans maakt om iets te winnen. Neen, Doodsimpel een foto van het logo van het hotel waarin je verbleef tijdens de vakantie insturen. Afin. Doodsimpel, ‘t is te zeggen. Er zijn er nog altijd mensen die erin zijn geslaagd om – toch wel mooie – foto’s in te sturen waar in de verste verte geen logo in te zien is. Fout dus. Kijk naar mijn foto, daar zie je bijna niets anders dan het logo.
Gewonnen: een paar wandelschoenen.

Ok, misschien een vreemde prijs, maar kijk. Eergisteren kreeg ik het bericht dat ik bij de winnaars was. Proficiat en dankjewel enzo. En toen moest ik mijn schoenmaat opgeven. Probleem. Soms heb ik een 42. Soms een 43. Een klein vergelijk met hetgeen ik hier heb staan en besloot een 42 te vragen. En twee dagen later kwam het pakket aan. Een paar mooie wandelschoenen. En wat voor schoenen. Volledig vervaardigd uit stevig en tegelijk zacht leder die bovendien zalig zitten. Wel ben ik heel blij dat ik voor een 42 heb gekozen, ze zitten namelijk al redelijk ruim.

Ze zaten heel erg deftig verpakt, apart in zakjes en van elkaar gescheiden door een isolatieschuimachtig vlies waarvan ik op dit moment niet op een betere naam kan komen en bovendien zit er een draagtas bij die blijkbaar heel tof is want bij het thuiskomen ben ik het onder de uitroep "Oooh wat een cool zakske, da wil ik meenemen naar het werk" al meteen kwijtgespeeld.

Wandelen heb ik er nog niet mee gedaan, maar dat zal zeker nog komen…