Het derde aangetekend schrijven was er geen van de advocaat. Het was van het bedrijf zelf.
AANGETEKEND
Geachte heer,
in bijlage ons factuur xxxxxx voor de erelonen en kosten van onze raadsman teneinde uw reacties van het internet te laten verwijderen.
Vriendelijke groet,
[naam van de grote baas]
Deze keer ben ik dus hulp gaan inroepen. Het heeft lang genoeg geduurd dat ik zonder juridische ondersteuning aangetekende brieven heb gestuurd. Juridisch gezien had ik eigenlijk de eerste brief van de advocaat moeten negeren. Niet alleen heb je 2 weken om een aangetekend schrijven te gaan halen – dus “de dag nadien” moeten reageren is geen geldige termijn – het genoemde artikel heeft inderdaad enkel betrekking tot privé personen, niet op bedrijven. Bovendien heb ik hen niet beschuldigd van niet-gebeurde misdaden. Het enige waar ik over heb geschreven, waren mijn ervaringen met het bedrijf.
Echter, deze aangetekende, onterechte factuur moet ik wel beantwoorden. Negeren staat eigenlijk gelijk met het stilzwijgend aanvaarden ervan. Met juridische hulp is mijn aangetekend antwoord zo:
AANGETEKEND
Geachte heer,
Uw factuur met nummer xxxxxxx dd 18 augustus 2010 heb ik goed ontvangen.
Het spreekt voor zich dat de door u gemaakte kosten niet op mij verhaald kunnen worden.
De voormelde factuur dien ik dan ook te protesteren.
Ook wijs ik u er op dat indien ik genoodzaakt word verder met u over deze onterechte factuur te corresponderen, ik gedwongen zal zijn om bij u administratiekosten in rekening te brengen ten belope van 20 EUR per pagina.
Huidig schrijven wordt u gericht onder voorbehoud van alle rechten en zonder enige nadelige erkentenis.
Met vriendelijke groeten,
Mijn antwoord is ondertussen afgeleverd.
Aan het bedrijf F……
Uw correspondentie met een ontevreden klant is inmiddels doorgedrongen tot buiten de landsgrenzen. Uw briefwisselingen kunnen niet op veel sympathie rekenen ook al zou u juridisch in uw recht staan. U heeft uw doel bereikt en ik adviseer u om uw gezicht te redden. U kent het spreekwoord: wie het onderste uit de kan wil krijgt het lid op de neus? Vroeger werd er uit zware bekers gedronken met een lid (deksel) wat aan de achterkant gescharnierd werd. Dronk men helemaal uit met het hoofd in de nek dan scharnierde het deksel en viel op de neus waardoor die kon breken. Met andere woorden, het maximale proberen te bereiken terwijl het doel reeds lang gehaald is kan helemaal verkeerd uitpakken.
En bij deze is het ondertussen langzaamaan bekend dat niet alleen het bedrijf in kwestie bij sommige klanten bedenkelijke diensten levert, maar dat ze dan ook nog eens gaan eisen via nog bedenkelijker wegen dat je er vooral niet mag over praten, laat staan je mening zeggen, om nog maar te zwijgen je ongenoeg ventileren.
Als klantenbinding kan dat tellen – in plaats van het probleem aan te pakken ten gronde, meteen dreigen met een advokaat, en dan nog eens de kosten trachten te verhalen op hun klant.
Netjes hoor – bedrijf [xxxx] – ik weet ondertussen waar ik geen mensen naar toe moet sturen, en waar ik zelf dus ook geen contact mee opneem.
Laat je bijstaan door een goede raadsman, het is het gevecht meer dan waard IMHO … Succes!