Nu is alles duidelijk. Alle vragen die ze zich eerder had gesteld, alle bedenkingen die ze had. Nu is duidelijk waarom. Tess staart naar buiten. Regen klettert tegen haar raam. De daken, maar ook haar eigen wangen worden overspoeld door water.
Ze voelde zich ongelukkig bij haar toenmalige job. Haar hart klopte dan ook sneller toen het bedrijf waar ze drie maand eerder was gaan solliciteren, haar opnieuw contacteerde. Er was een vacature vrijgekomen en haar werd de vraag gesteld of ze nog interesse had. Het was een moeilijke beslissing, gezien haar toenmalige werkgever zo’n groot bedrijf is en ze daar waarschijnlijk meer werkzekerheid had. Maar bij het werk dat ze nu zou moeten doen, voelde ze zich veel beter: dit was echt iets wat ze zo graag zou willen doen.
De enige twijfel die ze nog had, was bij het bruto-loon van zo’n 600 euro lager dan elders. "Maar," verzekerde de CEO haar, "ik werk vooral met bonussen en allerlei vergoedingen waardoor je uiteindelijk netto evenveel overhoudt". Hij vond het trouwens zeer vreemd dat Tess daar een probleem van maakte. "Da’s toch niet belangrijk, hetgeen er uiteindelijk op je rekening belandt, dat is het belangrijkst. Iedereen is zo begonnen hier." Toen hij toch nog "zo goed" was om het bruto-loon met 150 euro naar boven te trekken, nam Tess haar beslissing. Ze nam ontslag bij haar toenmalige werkgever en begon aan een nieuwe uitdaging. Eerst zou ze met een IBO contract aan de slag kunnen gaan. Gezien dit eigenlijk een opleiding is, zou haar proefperiode pas nadien ingaan. Het IBO contract zou drie maanden duren, waarna de werkgever verplicht is om de werknemer gedurende nog eens drie maanden in dienst te houden. Deze laatste drie maanden zijn de eerste drie van de proefperiode. Eigenlijk is dit een legale manier om een proefperiode van negen maanden op te zetten.
Het is duidelijk. Dat IBO contract zorgt ervoor dat haar nieuwe werkgever helemaal geen sociale-zekerheids bijdrage moet betalen, en dus eigenlijk een goedkope werkkracht in dienst neemt. Doordat de proefperiode pas negen maanden later afloopt, kan hij deze werkkracht zelfs zonder enig risico drie maand langer in dienst houden.
Tess deed haar werk graag. Ze maakte zelfs onbewust overuren omdat ze zo in haar werk opging, dat ze de tijd uit het oog verloor. Op de evaluatiegesprekken die volgden, werd het ook heel duidelijk: het was één goed-nieuws show. Men was tevreden van haar motivatie, van haar werklust, van haar nauwkeurigheid. Ze konden altijd op haar rekenen en wat ze moest doen, deed ze ook supergoed. Uiteraard werkte dat zeer motiverend…
Een nieuwe stortbui klettert op de tafel waar ze haar hoofd in haar handen op laat rusten. De woorden spoken nog steeds door haar hoofd. "We vermoeden dat je als persoon niet past binnen de organisatie waar we naar streven. We vermoeden dat je als persoon niet voldoet om als zelfstandige consultant aan het werk te gaan". Wat bazelen ze toch? Ze heeft nooit een volledig project zelfstandig mogen doen. En hoewel ze in het begin duidelijk had laten verstaan dat ze zelfstandig op een project werken heel erg zag zitten, heeft ze nooit een eigen klant gekregen. Ze heeft nooit kunnen bewijzen dat ze wel een eigen klant aankan! Ze vermoeden dat… Uitvluchten! Binnen twee weken werkt ze er exact negen maanden. Dan loopt haar proefperiode af. Dan begint ze geld te kosten aan Mijnheer. Dan moet hij haar een vergoeding betalen als hij haar dan pas buitenzet. Op evaluatiegesprekken kreeg ze steeds te horen dat ze een gemotiveerde, goede werkkracht was. Nooit kreeg ze werkpunten te horen die wezen op het feit dat ze niet geschikt zou zijn als consultant binnen het bedrijf. Dit is de eerste keer dat men dit punt aanhaalt. Moeten ze haar niet eerst een kans geven? Moeten ze haar niet eerst op de hoogte brengen van hun bedenkingen? Moet ze niet de kans krijgen om haar te herpakken, om te werken aan haar negatieve punten? Zijn er negatieve punten? Allemaal uitvluchten. Geld, daar draait alles om.
"Oh wacht eens even, ik moet je nog even iets vertellen. We hebben beslist om onze samenwerking stop te zetten". Dat krijg je dan te horen op een vrijdag avond op het moment dat je vertrekt naar je afspraak met een makelaar om een huis te bezichtigen. "Oei, dat zal dan wel een domper zijn op het leuke vooruitzicht van een huis". Hoe cynisch. Een domper? Ze maken het doodleuk o-n-m-o-g-e-l-i-j-k om dat huis nog aan te kopen. Wat voor zin heeft het nog: ze kan het nu toch niet meer betalen.
Nu is het duidelijk waarom ze bij een eerste sollicitatie te horen kreeg dat er "waarschijnlijk binnen drie maand een vacature vrijkwam" – ze is niet de enige die ze dit gelapt hebben. Nu begrijpt ze waarom er nog zopas plots iemand anders buiten is gezet, waarvan ze de reden niet echt begreep. Nu begrijpt ze waarom haar brutoloon zo laag was. Nu begrijpt ze waarom ze zelf ook eerst met een IBO contract moest beginnen.
En dan verwacht het bedrijf nog dat ze de volgende twee weken nog komt werken – met dezelfde inzet als voorheen, uiteraard. "We zullen wel zien, maandag of misschien dinsdag sturen we het aangetekend schrijven op om je te verwittigen" Kunnen ze de periode dat ze moet blijven werken ook nog eens wat rekken. De motivatie is wel weg natuurlijk. Kunnen ze dat nog als reden voor ontslag opgeven.
Een jongen die net afgestudeerd is, is deze week begonnen bij het bedrijf. Hij wordt tewerkgesteld met een IBO contract…
Dit is echt wel schandalig! Er zit ook een geurtje aan dat IBO contract. Als ik Tess was, dan zou ik eens bij de vakbond gaan horen.
Een paar queries op google later blijkt dat deze praktijken jammer genoeg geregeld voorkomen. Deze maatregel die bedoeld is om werkzoekenden aan het werk te krijgen wordt blijkbaar dikwijls misbruikt om reeds voldoende gekwalificeerde mensen in dienst te nemen tegen een spotprijs.
Blijkbaar zijn hier toch een aantal bedenkelijke dingen gebeurd. Om te beginnen is het nog maar de vraag of Tess wel in aanmerking kwam voor dit soort contract. Verder is het inderdaad wettelijk mogelijk om na een IBO nog een proefperiode te starten, al is dit niet echt de bedoeling, en kunnen hier zeker bedenkingen bij gemaakt worden.
Ik zou in elk geval eens een mailtje sturen naar het abvv en naar een bevriende vakbond. Zelfs als je (nog) geen lid bent helpen ze je daar graag voort.
Misschien levert het niets meer op voor Tess, je stelt er de wanpraktijken bij dit bedrijf wel mee aan de kaak en misschien denkt het abvv er volgende keer 2 keer over na voor het nog een IBO contract goedkeurt daar.
Ik wens Tess intussen snel een nieuwe job toe.
Aiai, nog een slachtoffer. Ik heb er al verschillende familieleden en vrienden voor moeten waarschuwen. Die IBO contracten zijn gewoon waanzinnige smeerlapperij, door de overheid gesponserd. Een hele berg van de ‘kleine goedkope’ it consultancy bedrijven hanteren die met de bijhorende misbruiken. Maar het kan nog gerust erger. Er zijn verschillende bedrijven die in hun contract zetten dat de peperdure en vaak totaal nutteloze opleidingen (ge hebt daar net 3 jaar voor gestudeerd en dan gaan ze u dat in 4 dagen opnieuw uit leggen door ne dure consultant die wat wind staat te blazen) zullen worden terugvordert van de werknemer tot 4 jaar na datum! IBO geldt trouwens ook niet als gewerkte tijd, maw geen recht op verlof, nog pensioen etc. Voor net afgestudeerden betekent dit vaak dat ze dus in het afstudeerjaar niet ‘gewerkt’ hebben en dushet jaar nadien totaal geen recht hebben op verlof.
Ik hoop dat Tess snel iets anders en beter vind.