“Nog even,” zei hij, “en we staan weer met beide voeten op de grond. Hou allemaal stevig vast, want de landing kan best hard zijn.” Waarschijnlijk had hij zelf gewild dat hij wat minder vaak gelijk had.
De ballon stevent recht op een hectarengroot weiland af. Een open ruimte, de ideale landingsplaats voor een ballon. “Een makkie,” denkt hij, en terwijl hij zich grootmoedig voorstelt hoe hij de ideale zachte landing zou kunnen maken en zijn mede-ballonvaarders hem als held zouden aanzien en hem bedanken voor de veilige vlucht, knalt de ballon recht in die drie vierkante meter van die enorme akker waar die enige boom op staat.
Lam van schrik geeft hij gas in een poging om de ballon los te rukken. Die buigt naar voor, veert terug en op de volgende gasstoot rukt de ballon zich los. De boom, niet erg geamuseerd – kun je nagaan, gaf daarop een kleine tik, waardoor de ballon al schommelend wegschoot.
Hij krijgt de ballon net niet onder controle voor die op de grond kwakt, om vervolgens weer een paar meter de lucht in geslingerd te worden en dan weer even hard neer te komen. Nu kan hij de mensen beginnen kalmeren, die allemaal het zelfde denken.
“Prutser.”
We hadden al verwacht dat er ooit een ballon zou landen op de weide voor ons huis. Vandaag is het de eerste keer dat we zo’n landing van vrij dichtbij hebben kunnen zien. En wat voor één