… om mensen zo te behandelen… Voor de aap te houden. Moest ik doen wat ze zei? Moest ik open kaart spelen? Om dan mijn professionele toekomst op de helling te zetten? Niet weer. En bedrijven hebben er zelf ook geen moeite mee, zo blijkt. Een verkeerde beslissing? Waarschijnlijk niet, op geen enkel punt.
Voor deze ene keer stelde ik mezelf eens voorop. Voor deze ene keer. En ik voel me rot-slecht. Ze is zo’n vriendelijk madammeke. De stiltes tijdens het telefoongesprek waren moordend. Inderdaad, ik heb haar niet gezegd dat ik iets anders op het oog had. Wat had ik moeten doen? Het zeggen en nadien horen dat ik weer links werd gelaten? Dan had ik een mooi contract laten liggen en mooi de dieperik ingedraaid.
Dat is nu niet het geval. Nu heb ik iets beter. Een kans die ik geen twee keer krijg. Dus heb ik die met beide handen genomen. Misschien heb ik me mispakt en tuimel ik binnen een paar maand nog die dieperik in. Maar da’s dan een les geweest.
Zeker ben je nooit.
Good luck!