Een duveltje

Het huwelijksseizoen komt er weer aan. Tijd dus om weer in actie te schieten en verzinnen wat we nu weer als huwelijkscadeau kunnen maken.

Het kado deze keer gaat naar Kim en Karel. Voor hen kwamen we op het idee om een groot, gevuld glas bier te geven. Het vullen van het glas gebeurt met een gele gel waarin we het geld stoppen. De afwerking bovenaan is met iets wit, slagroom of scheerschuim ofzo. Karel drinkt graag Duvel, dus kwamen we op het idee om een Duvelglas van 3L te gebruiken.

Het glas gingen we in de brouwerij in Puurs zelf halen. Nu moesten we nog verzinnen wat we erin gingen stoppen. Er waren verschillende mogelijkheden: haargel was de eerste keuze, maar 3L haargel ging een te kostelijke zaak worden. Het is immers de bedoeling om niet teveel geld uit te geven aan materiaal en zoveel mogelijk cash over te houden. Dan hebben we gedacht om zelf gelatine te maken en te kleuren. De kleurstof was geen probleem, dat kost niet veel, maar wanneer je weet dat je 2 blaadjes gelatine nodig hebt om 80ml te binden en 9 blaadjes gelatine € 1,50- kosten, dan weet je dat die prijs ook wel snel ging oplopen.

Na een tijdje zijn we op “decogel” uitgekomen – die gel waar men bloemstukjes in zet. Een heel erg klein zakje decogel, 50 gr, zou genoeg zijn om een hele emmer te vullen. De kleurstof moesten we apart gaan halen want die hadden ze niet meer. We hebben overwogen om plakkaatverf op te lossen in water en daar de korrels in te gooien, maar de vriendelijke mevrouw van het bazarke in Turnhout heeft ons dat ten stelligste afgeraden omdat die verf niet opgenomen zou worden door de korrels. Je zou eerder brokken met geel gekabbeld slijm ertussen krijgen. Ook niet echt de bedoeling. Zonder plakkaatverf zijn we terug naar buiten gegaan en naar een bloemenwinkel gegaan waar ze gele deco-kleurstof hadden.

Nu we het materiaal voor het “bier” hadden, moesten we nog iets verzinnen dat als schuim kon dienen. We hebben gedacht aan slagroom of scheershuim, maar dat verdwijnt na een tijdje en we hebben de kado een week op voorhand gemaakt. Geen goed idee dus. Isolatieschuim? Maar dat zou te hard worden en tijdens het uitbreken zou het glas misschien beschadigd geraken, terwijl het de bedoeling is dat ze het later kunnen gebruiken als vaas voor de ene of andere plant of snoepjes of eender wat ze zelf kiezen. Isomobolletjes! Dat was het, lekker vuil en toch ongevaarlijk. Een geweldig idee dat het bezoek aan de bloemenwinkel niet heeft overleefd. Daar hebben we namelijk het effect van niet gekleurde decogel gezien en dat was eigenlijk wit genoeg om als schuim te dienen. Dus: 2/3 geel gekleurde gel dient als bier, 1/3 niet gekleurde gel dient als schuim.

Uiteraard is het de bedoeling dat we daarin ook geld verwerken. Muntstukken, zodat het koppel nog wat telwerk heeft. Maar geen rosse muntjes. We zijn niet zo sadistisch aangelegd en bovendien zouden we dan teveel muntstukken hebben. Daarom werkten we uitsluitend met stukken van 1 en 2 euro.

Zo’n decogel water op laten nemen duurt enkele uren, maar niet de vijf die op het papiertje staat, misschien te danken aan het feit dat ik de aanwijzing helemaal niet gevolgd heb. Normaal moest ik korrels nemen, daar water op gieten, laten intrekken, nog water bijgieten, en zo tot de korrels volledig gezwollen waren. Ik heb berekend hoeveel korrels ik ongeveer nodig had (+navulling achteraf wordt ongeveer 20g voor 3L geel, 8g voor 1,5l wit), heb twee emmers gevuld (3l water die ik met een stuk of 15 druppels geel heb gekleurd – en 1,5l ongekleurd water) en daar de korrels gewoon in gedropt. Na een tweetal uur waren ze maximaal verzadigd en was er nagenoeg geen water meer over.

Een laagje decogel, een laagje muntstukken, en dat herhalen tot alle gele gel op was. Oorspronkelijk was het de bedoeling om het geel tot aan het midden van de letters te laten komen, maar daar hadden we teveel geel en te weinig wit voor gemaakt, dus hebben we het glas zo gevuld alsof je het hele flesje in het glas hebt leeggegoten. Het kleine beetje gele water dat nog over was, hebben we dan in het glas gegoten om de korrels nog wat vochtig te houden. Vervolgens hebben we de witte korrels aangebracht en het bleek dat de hoeveelheid perfect gepast was: het hele glas is tot aan de rand gevuld met decogel.

Eerlijk gezegd: ik ben zeer tevreden van het resultaat. Zeer mooi om naar te kijken, het koppel zal toch wat moeite moeten doen om het geld – àl de stukken – te recupereren, maar zal tegelijk niet erg lang bezig zijn en het is bovendien geen vuil werk.

Wel hebben we ons een beetje mispakt. Het glas is een week voor het huwelijk gemaakt. Op de dag van het huwelijk hebben we een aantal onverwachte effecten gezien. Ten eerste: het geld begon zwart uit te slagen. Roest, vermoed ik. Dat zorgt er tegelijk voor dat de gele gel niet meer fel geel, maar eerder een vuilgele kleur krijgt. Ten tweede is de gele kleurstof naar boven gekropen, waardoor de witte kraag eigelijk helemaal niet meer wit was. We hadden van in het begin een vlies moeten aanbrengen tussen de gele gel en de ongekleurde gel, bijvoorbeeld door middel van huishoudfolie. Wat ik nu heb gedaan, is stukken huishoudfolie tussen de half geel-geworden gel gestoken, opdat er toch nog een gevoel van schuim werd verkregen. Maar opmerkelijk was toch dat het geld mooi op z’n plaats bleef zitten. Zelfs na een twee uur durende rit over de Belgische wegen naar Kortrijk…