Hier is Deur, het zieke kind

“Dus hier is het kind ziek?”
Het is enkele minuten voor zeven. De man kijkt verwonderd naar de deur en het valt op dat hij meer kaas gegeten heeft van vriendelijkheid dan de collega’s op het bedrijf.

“Jah,” antwoord ik, terwijl ik op de blaren in de deur duw, “en serieus ook”.
“Amai, da’s heel erg ja,” antwoordt hij, “We zullen dat eens oplossen se.”

Het begon al een half jaar geleden, toen we de eerste keer vaststelden dat de coating van de deur begon los te komen. Gevolg: luchtbellen op de deur. Onmiddellijk stelde ik het bedrijf ervan op de hoogte. De vrouw aan de telefoon vroeg of het mogelijk was om foto’s op te sturen. Uiteraard, dus diezelfde avond stuurde ik de foto’s van de toenmalige staat.

Het antwoord kwam telefonisch. Men kon de beschadiging niet duidelijk vaststellen en de grote baas zelf zou langskomen om de schade vast te komen stellen. Er werd een afspraak vastgelegd op dinsdag 27 januari 2009 om half drie.

Die dinsdag om kwart voor drie hadden we nog steeds niemand gezien en ik belde het bedrijf opnieuw op. Daar kreeg ik het antwoord dat die persoon alle momenten zou moeten aankomen. Om half vier belde ik opnieuw. Het antwoord toen was dat hij was langsgekomen en wij niet hebben opengedaan. Vreemd. Maar het zou in orde komen, er was hier duidelijk sprake van een productiefout.

De maanden erop volgenden verschillende telefoons en bezoeken aan het bedrijf en hoe vaker ik langskwam, hoe norser ik er werd ontvangen. Mijn eerste bezoek zal ik nooit vergeten. Heel vriendelijk word ik ontvangen door de vrouw aan de balie, tot ik mezelf voorstel. Dan krijg ik een “ah ja, die kennen we” waarbij onmiddellijk de glimlach van haar gezicht verdwijnt. Telkens krijg ik te horen dat de schade hersteld zal worden en dat het moet ingepland worden, maar dat een collega van haar dit doet. Op de vraag of ze schriftelijk wil bevestigen – al is het maar via e-mail – dat de schade hersteld zal worden, krijg ik het antwoord “neen, dat doen wij niet”.

In maart krijg ik de bevestiging dat de onderdelen zijn aangekomen, maar tegelijk ook dat de service zal moeten worden ingepland. Nadat ik, verschillende bitsige telefoontjes later, als antwoord krijg dat ik niet meer moet bellen omdat zij mij wel zullen contacteren, besluit ik maar om af te wachten.

Drie maanden later, we zijn ondertussen juni, krijg ik het verlossende telefoontje. 3 juli zou men de deur komen herstellen. In de late voormiddag, het kan niet vroeger, maar geen probleem: ik neem er gerust verlof voor. Op 2 juli om 17u45 krijgen we opnieuw telefoon. De afspraak wordt geannuleerd omdat de onderdelen een verkeerde kleur hebben. Er volgt een gediscussiëer over hoe dat nu toch kan terwijl die onderdelen al vier maanden in hun magazijn liggen en dat we al zo lang aan het lijntje worden gehouden. Met een “het is nu zo” wordt de lijn verbroken. Omdat Tine vindt dat ik me als een zacht ei heb gedragen, belt ze het bedrijf zelf op. Geen antwoord. De kantoren sluiten namelijk om 17u30.

Jammer voor hen hebben zij met een GSM nummer gebeld en dus proberen we die te bellen. De telefoon gaat lang over om vervolgens opgenomen te worden door de grote baas zelf. Er onstaat een redelijk verhitte discussie en wanneer de telefoon weer wordt neergelegd, zegt een witvertrokken Tine: “Weet je wat die nu zegt? ‘Jamaar madammeke, als ge wilt komen we de verkeerde kleur er wel inzetten hoor! Trek het je toch niet aan, morgen is het goed weer, profiteer er toch lekker van!’ … ”

We zouden zeker tot na het bouwverlof moeten wachten. Eind augustus opnieuw telefoon. 1 september – vandaag – wordt een nieuwe afspraak gemaakt. En oh ja, ik moest geen verlof meer nemen. Ze zouden om 7u al langskomen.

Het profiel dat op de deur hoort te zitten heeft ondertussen plaats gemaakt voor een enorme luchtbel.
En die mens had het op een kwartier hersteld.

De lijst die ik nadien heb getekend om te bevestigen dat die mens effectief is langsgeweest, bevatte trouwens een hele lange opsomming van dingen die ooit al hersteld geweest zijn. Hier en daar stond “xxx is WEER kapot, moet hersteld worden”. Letterlijk “weer”. Herstellingen uitgevoerd bij de vorige eigenaars en dus spreken we hier over een tijdsspanne van 1 jaar. Een kopie hiervan kreeg ik niet.

En ik maar denken dat de vorige eigenaars de kapotte rolluik achteraan niet wilden herstellen, terwijl zij zelf alle moeite deden om iemand te laten komen om ze wél te herstellen…