Nadat deze dag alweer vrij snel voorbij is gegaan en de mensen van Dell me ‘s middags hebben meegenomen naar ne nogal dure Griek, kwam ik weer in die spiraal van ellende terecht: Waar gaan we nu weer eten. Gewoon 1 van de restaurants nemen die ik al heb gehad? Of toch nog maar eens iets anders proberen. Ik nam mijn GPS en begon willekeurig wat restaurants (lees: eetplaatsen) op te zoeken in de buurt. Zoals gezegd: liiever dichtbij dan ergens downtown, dan ben ik sneller terug. Vandaag was het weer pas half acht tegen dat ik terug was, dus da’s laat genoeg vind ik.
Mijn oog viel toen op Saltgrass Steak House. Omdat ik naar het schijnt in het paradijs van de Steaks ben, dacht ik: wel ja, waarom niet. Dus ik gaf mijn paarden de sporen en gallopeerde naar het huis.
Maar daar aangekomen, had ik eigenlijk onmiddellijk spijt en moest ik weer al mijn moed bij elkaar scharrelen. Wat moet ik hier nu mee. Denk je het oude Texas – the wild wild west – in. Beeld je dan zo’n typische kroeg in met klapdeuren en sigarettenrook. En in een hoekje aan de toog staat Lucky Luke. Wel, dat is exact de indruk die ik kreeg. Heel even was ik aan het twijfelen of ik niet gewoon zou terugdraaien, maar door de lamellen zag ik dan een aantal mensen van de catering de klapdeuren al openhouden. En dat was het moment waarop ik dacht: Je hebt al meerdere malen Amerikaans eten overleefd, ditmaal zal het ook nog wel lukken. Ik stap de deuren binnen en ik voelde me meteen meer op mijn gemak. De garçons en diensters hadden ook zo’n kostummeke aan. Allee ja, zo’n witte hemden en dan geen plastron, maar twee draadjes die naar beneden hangen. Waarschijnlijk heeft da ne naam, maar die weet ik niet. Fijn. Dus dan ga je daar binnen en zegde dat ge iets wilt eten (ze kijken me trouwens altijd vreemd aan, overal, als ik zeg “Can I have something to eat here”. Ofwel is dat geen Engels, ofwel denken ze bij zichzelf “natuurlijk, waarom bende anders hier”. Probleem is dat ik geen andere openingszin kan bedenken.). En dan ga je naar binnen en dan kom je wederom precies in het oude Texas. Maar dan op een Efteling-manier. Beetje overdreven. Mooi, maar overdreven. Je krijgt een overdosis oud-texaans decor: een gitaar, een paar longhorn-hoofden en/of skeletten. Op de lage muren maquettes van oude paardenkarren – je weet wel, waaruit de Spanjaarden bizons en indianen gingen schieten en de muren volgehangen met oude nummerplaten, oude Esso reclame borden en bordjes met oude waarschuwingen zoals “No dancing on the tables with your spurs on“. Gewoon dansen op de tafels kon dus geen kwaad.
Volgend probleem. Het menu. Allemaal vlees en steak natuurlijk. Een mooie uitleg van welk stuk vlees vanwaar uit de koe komt. Maar bij de mogelijkheden staat dan ook hoe groot die steaks zijn. 8oz, 12oz, 16oz. Weet ik veel hoeveel een oz is? Nu is het zo dat ik ni zo heel veel honger had, en dat ik dus dacht: laten we voor alle zekerheid die 8oz maar nemen. Ik heb nog wel wat dessert van gisteren staan. En dan nam ik er ook nog wa frietjes bij en een Caesar salad. Als het ding maar ne naam heeft. Het viel trouwens op dat ze hier iets minder vriendelijk waren. Vriendelijk genoeg, maar niet zo uitbundig. En deze keer dus geen “Excellent choice, that’s my favourite”. Misschien omdat er gewoon niks goed op de kaart stond.
En toen kwamen ze af met diejen biefstuk. Was ik effe blij dat ik die van 8 oz had genomen. Daar had ge al bijna ne camion voor nodig om em te vervoeren, stel u voor dat ik dieje van 16 had gepakt! Gelukkig was er ook nogal wat vet aan, waardoor ik nogal veel kon laten liggen (ik moet da vet niet hebben). Vroegen ze nog of ik kaastaart wilde hebben als dessert. Nee danku. Ik ben dan gauw vertrokken – nadat ik betaald had en een fooi gegeven had natuurlijk – en dan stuurde ik mijn GPS naar mijn hotel. Bleek da hotel bijna vlak naast da steak house te zijn zeg. In vogelvlucht 1500m. En de wegen zijn hier zo goed aangelegd, dat ik wel eerst 6km moest omrijden voor ik bij het hotel was. En te voet geraak je er ook niet, wegens gebrek aan voetpaden.
Of dat vlees gezond was, daar heb ik sterk mijn twijfels bij. Waarschijnlijk barst dat van de hormonen. Het was wel redelijk lekker en nogal heel erg mals, hetgeen me nog het meest zorgen baart.
Terwijl ik dit alles aan het typen was, dacht ik: eigenlijk zou ik nog eens moeten gaan zwemmen. En toen dacht ik: boh, ik ga eerst dit berichtje nog posten. En toen dacht ik: nee, ik ga eerst zwemmen, want anders komt er dat weer ni van. En toen ben ik gaan zwemmen. En da kan ik hier dus ook nog even typen se.
Oh, en ik heb hier net een pakje popcorn gevonden zeg. Da staat hier bij de koffie en de thee in de “Make Yourself at Home” mand. Da’s zo een zakje met de mais erin en da moet ge dan in de microgolf oven steken en dan is da klaar. En daar heb ik wel zin in, vooral omdat ik daarstraks popcorn-geur uit 1 van de kamers heb ruiken komen. Dus dat zal iets voor 1 van de volgende dagen zijn!!
Smakelijk.
Je ziet wel hé, de dagen vliegen voorbij. Dat is een goed teken. Dan verveel je je zeker niet!!
Jaja, het is alweer donderdag! Bijna weekend! Begin al maar eens na te denken wat je zoal gaat doen. Iets waarvan je later niet moet zeggen: “Had ik dat of dat toch maar gedaan!”
Je moet vooral niet aan het thuisfront denken want hier gebeurt toch niks bijzonders.
Alleen is er gisteren ne vogel in uw kamer gevlogen en dieje heeft natuurlijk alles volge…………!!!!!!!! Al goed dat ik niet alleen thuis was! Ik was gaan lopen denk ik!
Zoals Melanie ook al zei: “Plezant om uw stukjes te lezen!” Ik kijk er elke dag weer naar uit!
Straks geraak ik toch nog verslaafd aan dieje stomme PC!!!!!!!!!
X
Uw “wild wild west” verhalen zijn echt wel tof om te lezen.
Een tipje van hoe je best in het restaurant toekomt… table for 1 or 2 or please … hangt ervan af hoeveel texanen ge mee neemt.
Zou u zeker geen zorgen maken over het vlees en hormonen. In US is da beter geregeld als hier…. daar is het geregelementeerd en hier doen ze het ook maar dan stiekem dus wat is beter denkt ge. Trouwens af en toe avontuur is ook wel tof.
Wij hebben ooit een oh zo grote pizza bestelt en da voor de Werner alleen dat er een paar landlopers al in hun vuistje begonnen te lachen. De ober kwam met bijzet tafeltje en daar werd de schotel opgezet. De Werner heeft een 4tal stukken gegeten, zo’n 3e van die vlaai, de rest hebben we meegegeven aan de ober voor de landlopers.
Dus ja ge kunt u al eens vergissen met die oz of inches. 1 oz is ongeveer een 28 grs dus al bij al hebt ge nog een klein biefstekje op he.
Doe zo verder, maar trek u stoute schoenen aan en vraag toch maar eens aan die mensen van Dell wat er allemaal te doen is in het weekend. Mss heb je wel een uitnodiging vast.
groetjes
Jo
Ge kunt ook zeggen als openingszin: “Moet ik hier fooi geven?” Maar dan in ‘t Engels. Maar da kan ik ni. “Do I have to give a tip here?” of zoiets. En als ze ja zeggen, moet je weggaan. En als ze nee zeggen, moet je naar een tafel vragen.
Ni teveel fooi geven he.
En hoe was het zwemmen? Lekker verfrissend?
Diene popcorn hebben wij ook is gehad. Da’s wel lekker, ge moet da zeker klaarmaken. En er een foto van trekken terwijl ge da aan’t eten bent natuurlijk. Lees wel goed hoe ge da moet doen, want als da pakske open is, dan spettert da heel uwe microgolfoven vol en als die kapot is, moet ge da ook nog is betalen!
Probeer in ‘t weekend nog maar is heel veel foto’s te trekken he!!!
Kusje,
zus
Zo te lezen is uw zusje nogal bezorgd dat ge teveel geld uitgeeft.
Volgens mij hoopt die op een souvenierke van de states.
Stopt u nog maar eens goed vol met ongezonde kost, want ge weet eens thuis is het allemaal weer gezond. (Nu wordt mijn zusje boos)
Ge ziet waar een buitenlandse reis goed voor is, uw moeder kan eindelijk met de computer werken!!!! Ge weet wat u te wachten staat. Ge zult nogas les mogen geven!
Geniet van uw week-end dat gaan wij ook doen want het weer blijft hier ook goed!
Ik zie ook uit naar nieuwe foto’s.
Taanteke